PSZN w Warszawie
Aktualnie jesteś: Strona główna > Aktualności, Dla wspólnot, Z życia stowarzyszenia > LIST DO MINISTER KLIMATU I ŚRODOWISKA
11
kwi

LIST DO MINISTER KLIMATU I ŚRODOWISKA

– w sprawie sprzedawców energii elektrycznej, którzy stosują wobec wspólnot mieszkaniowych stawki za dostawę prądu wielokrotnie przewyższające maksymalne ceny energii określone w przepisach tzw. Tarczy Solidarnościowej.

Szanowni Państwo,

Poniżej publikujemy tekst listu jaki nasze Stowarzyszenie wysłało do Pani Minister Klimatu i Środowiska, a także do wiadomości Pani Marszałek Sejmu, Rzecznika Praw Obywatelskich i Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w sprawie sprzedawców energii elektrycznej, którzy stosują wobec wspólnot mieszkaniowych stawki za dostawę prądu wielokrotnie przewyższające maksymalne ceny energii określone w przepisach tzw. Tarczy Solidarnościowej.

Takie działania sprzedawców energii i obojętność władz mogą doprowadzić do poważnych kłopotów we wspólnotach mieszkaniowych, które zmuszone płacić wielokrotnie wyższe stawki od cen gwarantowanych przez Państwo – mogą stać się niewypłacalne. Co więcej może to doprowadzić do masowych wyłączeń prądu zasilającego tzw. powierzchnie i urządzenia wspólne ( oświetlenie klatek schodowych, parkingów, zasilanie wind).

Warszawa, dnia 06.04.2023 r.

Sz. Pani Minister
Anna Moskwa
Ministerstwo Klimatu i Środowiska
ul. Wawelska 52/54, 00-922 Warszawa

Szanowna Pani Minister,
działając w imieniu Polskiego Stowarzyszenia Zarządców Nieruchomości zwracam się
z wnioskiem i ogromną prośbą o interwencję w sprawie niestosowania przez sprzedawców energii cen maksymalnych wynikających z Tarczy Solidarnościowej w stosunku do wspólnot mieszkaniowych, których umowy na dostawę energii elektrycznej kończyły się w grudniu 2022 r. i które zmuszone były zawrzeć nową umowę na sprzedaż energii po lutym 2022 r.
(z terminem rozpoczęcia umowy z dniem 1 stycznia 2023 r.).
Dziesiątki, a może i więcej, warszawskich wspólnot mieszkaniowych stoi w obliczu bankructwa oraz całkowitego paraliżu funkcjonowania (wyłączenie prądu) z uwagi na stosowanie wobec nich od 1 stycznia 2023 r. przez sprzedawców cen energii wynikających z umów zawartych z konieczności po lutym 2022 r., nie zaś cen maksymalnych wynikających z Tarczy Solidarnościowej.
Podkreślić przy tym należy, iż wobec kończących się umów z grudniem 2022 r. oraz drastycznych podwyżek w taryfie sprzedawcy (na terenie działalności E.ON Polska), wspólnoty nie miały innego wyboru i musiały zawierać w okresie największego wzrostu cen energii nowe umowy na dostawę energii, aby uniknąć objęcia znacznie droższą taryfą rezerwową lub korzystanie ze skrajnie niekorzystnej taryfy E.ON.
Zgłaszają się do nas kolejni zarządcy, którzy z przerażeniem otrzymują faktury za prąd zużyty przez wspólnoty mieszkaniowe za pierwsze dwa miesiące 2023 r., o wartościach stanowiących niemalże całoroczny budżet na energię elektryczną w częściach wspólnych. Podkreślić przy tym należy, iż jesteśmy na początku tego rozwijającego się kryzysu i upadku wspólnot mieszkaniowych. Pierwsze ogromne faktury za styczeń i luty 2023 r. zaczęły przychodzić dopiero pod koniec marca. Z każdym dniem przybywa poszkodowanych wspólnot mieszkaniowych, których reklamacje faktur są przez dostawców energii odrzucane na podstawie art. 3 pkt 6 Ustawy z dnia 27.10.2022 r. o środkach nadzwyczajnych mających na celu ograniczenie wysokości cen energii elektrycznej oraz wsparciu niektórych odbiorców w 2023 roku (dalej jako „Ustawa”).

Apelujemy o podjęcie bezzwłocznych działań, które powstrzymają upadek wspólnot mieszkaniowych – podmiotów, których ochrona leżała w zamyśle ustawodawcy, jako podmiotu zrzeszającego najsłabszych uczestników rynku.
Jesteśmy po konsultacjach z kancelariami prawnymi, specjalizującymi się w szeroko pojętym prawie energetycznym, jak również w obsłudze wspólnot mieszkaniowych. Dokonaliśmy z nimi dogłębnej analizy aktów prawnych składających się na Tarczę Solidarnościową, a także uzasadnień do tych ustaw oraz wszystkich materiałów medialnych wyrażających cel Rządu przy tworzeniu tego nadzwyczajnego instrumentu zwiększającego bezpieczeństwo energetyczne.
Nie mamy wątpliwości, iż zamierzeniem Ustawodawcy było objęcie szczególną ochroną także wspólnot mieszkaniowych, które przecież są tworzone i finansowane przez obywateli w największym stopniu narażonych na ubóstwo energetyczne.
Objęcie ochroną wspólnot mieszkaniowych w powiązaniu z przeznaczeniem wykorzystania energii na podstawie art. 2 pkt 1 ustawy z 7 października 2022 r., przy jednoczesnym pozostawieniu art. 3 pkt 6 Ustawy z dnia 27.10.2022 r. w aktualnym brzmieniu w rzeczywistości pozbawia ogromną grupę wspólnot mieszkaniowych ochrony, która stanowiła podstawy Tarczy Solidarnościowej.
Dominująca większość wspólnot mieszkaniowych przyłączona do sieci energetycznej państwowych grup energetycznych takich jak PGE, Enea, Tauron, Energa czy PKP Energetyka traktowana była i jest przez w/w podmioty dostarczające im energie elektryczną jak odbiorców indywidualnych, a to oznacza, że są odbiorcą wrażliwym, dla których taryfikacja cenowa przebiega pod okiem prezesa URE. W efekcie tego poziom cenowy taryf dla nich stosowanych w znaczącym stopniu odbiega od poziomu rynkowego, z którego muszą korzystać odbiorcy biznesowi czy instytucjonalni.
Wyjątkiem była Warszawa, a konkretnie podmioty przyłączone do sieci dystrybucyjnej Stoen Operator, dla której macierzystym sprzedawcą energii i dostawcą usługi kompleksowej była spółka E.ON Polska (dawne Innogy). Taryfa E.ON dla „części wspólnych” wspólnot/spółdzielni mieszkaniowych jest określona co do rodzaju jako grupa G11o lub G12o, ale jest prezentowana na stronie E.ON jako „Dla Biznesu”, a ceny w niej są wyższe niż dla odbiorców ze standardowej grupy G.
Wykładnia celowościowa przepisu art. 3 pkt 6 Ustawy z dnia 27.10.2022 r. oraz analiza uzasadnienia projektu w/w ustawy (Druk nr 2630, 27 września 2022 r.) wskazują bowiem, iż celem ustawodawcy było objęcie przedmiotowym wykluczeniem gospodarstw domowych, które zawarły umowę z niezmienną ceną energii elektrycznej przez cały okres albo część okresu od dnia 1 grudnia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2023 r.
W uzasadnieniu do projektu przedmiotowej ustawy czytamy bowiem wprost, iż wykluczenie to dotyczyć miało gospodarstw domowych: ,,Sprzedawcy, którzy zobowiązali się do utrzymania niezmiennej ceny energii elektrycznej dla gospodarstw domowych przez cały albo część okresu od dnia 1 grudnia 2022 r. do 31 grudnia 2023 r. stosują cenę ustaloną
w umowie (nie ma zastosowania cena maksymalna).” (Druk nr 2630, 27 września 2022 r. – https://orka.sejm.gov.pl/Druki9ka.nsf/0/E8BF041954A71801C12588CA005048B0/%24File/2630.pdf )
Powyższe wskazuje, że Ustawodawca nie miał na celu wykluczenia wspólnot mieszkaniowych, nawet w przypadku zawarcia przez nie umowy z niezmienną ceną energii elektrycznej przez cały okres albo część okresu od dnia 1 grudnia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2023 r.
Wykładnia celowościowa przedmiotowego przepisu stanowiącego podstawę odrzucania reklamacji wspólnot mieszkaniowych skłania ku określeniu ratio legis ustawodawcy opartego na założeniu, że jeśli podmiot indywidualny (gospodarstwo domowe), objęty ochroną regulacyjną Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki zdecydował się na znane mu warunki umowy, które nie są narażone na dowolne, niekontrolowane narzucanie taryfy cenowe (jak to miało miejsce w przypadku odbiorców przemysłowych i biznesowych, a zatem i wspólnoty mieszkaniowe), godził się na takie ceny i wówczas nie przysługuje mu ochrona cenowa w roku 2023 r.
Punktem kluczowym rozważania nad przedmiotowym problemem winno zatem być rozróżnienie gospodarstwa domowego od wspólnot mieszkaniowych, które pomimo przynależności do tej samej grupy taryfowej tj. grupy G, traktowane były przez sprzedawców energii jako odbiorców biznesowych.
Gospodarstwo domowe (grupa G), jako ,,odbiorca zasiedziały”, niekorzystające
z prawa wyboru sprzedawcy objęte było m.in. ochroną Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki obowiązkiem przedkładania do zatwierdzenia taryf dla gospodarstw domowych. Wspólnoty mieszkaniowe natomiast, pomimo przynależności do grupy taryfowej G, traktowane były
w rzeczywistości jak odbiorcy przemysłowi i biznesowi (grupy A, B i C), które to taryfy zwolnione były z obowiązku przedkładania taryf do zatwierdzenia.
W tym miejscu podkreślić należy, iż na mocy ustaw składających się na Tarczę Solidarnościową cenami maksymalnymi objęci zostali także odbiorcy przemysłowi
i biznesowi (grupy A, B i C). Wspólnoty mieszkaniowe, które natomiast wykorzystując energię elektryczną na cele określone w art. 2 pkt 2 Ustawy , a zatem na fundamentalną działalność (w odniesieniu do marginalnego poziomu zużycia energii na cele określone w art. 2 pkt 2 lit e) tiret 29 Ustawy), z uwagi na funkcjonalne przypisanie do grupy odbiorcy uprawnionego łącznie z gospodarstwem domowym, zostały
z góry pozbawione takiego prawa w sytuacji zawarcia przez nie umowy z niezmienną ceną energii elektrycznej przez cały okres albo część okresu od dnia 1 grudnia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2023 r.
Zgodnie z Ustawą, „zamrażającą” ceny prądu w rozliczeniach z odbiorcami użyteczności publicznej i firmami, będzie stosowana cena maksymalna na poziomie 785 zł za MWh w odniesieniu do zużycia od 1 grudnia 2022 do 31 grudnia 2023 r. Jeśli umowa sprzedaży prądu została zawarta po 23 lutego br., wówczas w okresie od dnia zawarcia umowy do 30 listopada br. również ma być stosowana cena maksymalna.
Odbiorcy należący do sektora przemysłowego i biznesowego otrzymali zatem ochronę cen maksymalnych i nie podlegają wykluczeniu z cen maksymalnych, nawet w przypadku zawarcia umowy z niezmiennymi cenami energii elektrycznej przez cały okres albo część okresu od dnia 1 grudnia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2023 r. Warszawskie wspólnoty mieszkaniowe traktowane przez sprzedawców energii jak odbiorcy biznesowi (grupy A, B i C) zostały natomiast pozbawione takiego prawa, pomimo niewątpliwej słabszej pozycji przetrwania drastycznych podwyżek cen prądu w 2022 r. niż odbiorcy przemysłowi czy biznesowi.
Powyższe stanowi rażące naruszenie zasad ,,równoprawnego traktowania odbiorców” określonych w prawnie energetycznym, zasady równości wobec prawa i zakazu dyskryminacji określonych w Konstytucji, jak również prowadzi do „eliminowania subsydiowania skrośnego”. Jedne wspólnoty mogą skorzystać z Tarczy Solidarnościowej, inne nie.
Przede wszystkim jednak utrzymanie przedmiotowego wykluczenia w aktualnym brzmieniu odczują odbiorcy energii elektrycznej w gospodarstwach domowych, którzy będą musieli mierzyć się z koniecznością zapłaty bardzo wysokich czynszów. Jak wskazywał natomiast Ustawodawca, część odbiorców w gospodarstwach domowych, a zatem także we wspólnotach mieszkaniowych to jednocześnie odbiorcy wrażliwi i ubodzy energetycznie, którzy są szczególnie narażeni na wzrost cen energii elektrycznej. Drastyczny wzrost czynszów spowoduje spadek możliwości ich regulowania i zagrożenie dla wszystkich obywateli mieszkających w budynkach wielolokalowych, wyłączeniem prądu w częściach wspólnych – brakiem oświetlenia w budynkach mieszkalnych, wstrzymaniem dźwigów w budynkach mieszkalnych, zaprzestaniem działania węzłów cieplnych i hydroforni.
Wspólnoty mieszkaniowe nie mają środków na pokrycie tak wysokich kosztów energii. Nie zakładano bowiem w planach finansowych na rok 2023 tak drastycznych podwyżek kosztów energii, ponieważ wspólnoty mieszkaniowe były przekonane o ochronie wynikającej z Tarczy Solidarnościowej.
W imieniu Stowarzyszenia Zarządców Nieruchomości przestrzegamy przed totalnym paraliżem życia w budynkach wielolokalowych. Jeśli nie zostaną podjęte niezwłoczne, zdecydowane kroki ze strony Rządu w tej sprawie, codzienne życie tysięcy obywateli zostanie całkowicie sparaliżowane.
Podkreślić przy tym należy, iż warszawskie wspólnoty mieszkaniowe, traktowane jak odbiorca biznesowy, którym w grudniu 2022 r. kończyły się umowy na dostawę energii nie miały wyboru i musiały zawrzeć nowe umowy w oparciu o ceny, które zostały uznane przez ustawodawcę za niemożliwe do udźwignięcia przez obywateli. Warto bowiem zwrócić uwagę na fakt, iż ustawodawca wielokrotnie powołuje się na potrzebę objęcia ochroną umów zawartych po lutym 2022 r.
Od początku roku 2022 rachunki za gaz i prąd drastycznie rosły. Na przestrzeni zaledwie jednego roku ceny prądu w obrocie hurtowym wzrosły o 800%, a dzienne zmiany kursu w kontraktach terminowych na TGE potrafiły przekroczyć wartość 300 zł/MWh co odpowiadało wartości amplitudy cenowej z lat ubiegłych w okresie roku. Ceny na rynku hurtowym w kontraktach na rok 2023 w pewnym momencie przekroczyły 2000 zł za MWh, podczas gdy jeszcze z początkiem 2022 roku ledwo przekraczały 300 zł.
W ciągu roku 2022 ponadto społeczeństwo było karmione bardzo negatywnymi informacjami dotyczącymi prognoz związanych z cenami energii, jak chociażby w wypowiedziach Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki Rafał Gawin, który w kwietniu za pośrednictwem PAP informował, że trudno się będzie spodziewać w najbliższym czasie powrotu do niskich cen i nic nie wskazuje na to, że w ciągu najbliższych kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu miesięcy ta sytuacja miałaby się zmienić. [,,Fatalne wieści ws. cen gazu i prądu. Prezes URE zabrał głos.” PAP 14-04-2022 12:07].
Także Wojciech Dąbrowski, Prezes Polskiej Grupy Energetycznej (PGE), podczas czerwcowego III Kongresu Kogeneracji przestrzegał, że zima przełomu 2022 i 2023 roku będzie bardzo trudna w sytuacji kiedy już ceny na rynku energetycznym biły kolejne rekordy.
E.ON w roku 2022 wprowadził trzy podwyżki. Obowiązująca od 1 sierpnia 2022 r., podniosła taryfę G11o aż o 132 proc. w stosunku do stawki z grudnia minionego roku.
Następnie E.ON szybko wycofał się z możliwości zawierania jakichkolwiek umów
i na masową skalę wypowiadał umowy kompleksowe jakie zawarte miały Wspólnoty Mieszkaniowe i inni odbiorcy energii elektrycznej jak również paliwa gazowego. W tych przypadkach wspólnoty mieszkaniowe także zmuszone były szukać nowego dostawcy.
Wielu zarządców, zarządzających wspólnotami, którym umowy na sprzedaż energii kończyły się w grudniu 2022 r. (w zdecydowanej większości sprzedawcą energii był E.ON –vide powyżej), powodowani strachem przed rażącymi, galopującymi z dnia na dzień cenami energii, zaczęło poszukiwać najkorzystniejszych ofert sprzedaży energii w trakcie roku 2022, kiedy o Tarczy Solidarnościowej nie było mowy. Wybierali wówczas najkorzystniejsze na ówczesny moment oferty.
W tym miejscu należy zwrócić uwagę na fakt, że my, jako zarządcy, reprezentujemy setki mieszkańców i to w ich imieniu zawieraliśmy najkorzystniejsze na ówczesne warunki umowy. Nie mogliśmy sobie pozwolić na ruchomą cenę opartą na giełdzie, gdyż było to dla wspólnot zbyt ryzykowne. Wybieraliśmy zatem cenę gwarantowaną, działając w jak najszerzej pojętym interesie ogromnego grona obywateli (członków wspólnoty).
Podsumowując okoliczności zakupu energii elektrycznej na rok 2023 dla wspólnot mieszkaniowych były o tyle trudne, że wiązały się z ogromną niepewnością, wyścigiem
z czasem (ceny energii rosnące z dnia na dzień) i bardzo zawężoną ofertą od dostawców sprowadzoną raptem do 3 czy 4 podmiotów (spółek Skarbu Państwa).
Tak więc zarządy wspólnot mieszkaniowych w Warszawie zostały postawione
w sytuacji bez wyjścia i panicznie musiały szukać rozwiązania w postaci zakupu energii elektrycznej z rynku terminowego poprzez innych sprzedawców energii. Sytuację tę dodatkowo utrudniał fakt, iż zmieniająca się w trakcie 2022 roku sytuacja na rynku, ale także status prawny wspólnot mieszkaniowych np. w stosunku do umów dostarczania paliwa gazowego spowodowały, że ofertę dla taryfy G wycofała większość sprzedawców energii elektrycznej (firmy z sektora prywatnego takie jak Axpo, Enefit, Respect Energy, Fortum, Energia Polska itd.) obawiając się, że nadchodzące zmiany narażą te podmioty na straty finansowe.
W opisanych powyżej okolicznościach, nie mając innej możliwości, wspólnoty mieszkaniowe zawierały umowy na dostawę energii z zagwarantowaną ceną, co następnie okazało się być przesłanką wykluczenia z możliwości skorzystania z cen maksymalnych wprowadzonych na mocy Tarczy Solidarnościowej, wbrew medialnym przekazom, których wydźwięk prowadził do jednoznacznych wniosków, że przyjęcie Ustawy zagwarantuje pełną ochronę wspólnotom mieszkaniowym i usunie wątpliwości w tym zakresie, które istniały po wejściu w życie ustawy z dnia 7 października 2022 r. Zamiast gwarantowanej ochrony wspólnot mieszkaniowych, będących przecież podmiotem o szczególnym statusie
i działającym jako ogół właścicieli lokali w budynku, okazało się jednak, że regulacje Ustawy nie spełniają swojego celu i wykluczają wspólnoty mieszkaniowe z ochrony.
Umowy zawarte przez wspólnoty mieszkaniowe, które obecnie stanowią podstawę odrzucania reklamacji (głównie przez Enea i PGE) od obciążania wspólnot mieszkaniowych kosztami energii bez zastosowania ochrony przewidzianej Ustawą, zostały zawarte w oparciu o ceny panujące w okresie drastycznych skoków i podwyżek. W przeciwieństwie do odbiorców indywidualnych (gospodarstwa domowe), których winien ewentualnie wprost dotyczyć przepis art. 3 pkt 6 Ustawy z dnia 27.10.2022 r., wspólnoty mieszkaniowe, którym umowy kończyły się z końcem grudnia 2022 r. lub którym E.ON Polska wypowiedział jednostronnie umowy mimo, iż był ich tzw. sprzedawcą zobowiązanym (czego mnogą ilość przykładów mogliśmy obserwować w ostatnich miesiącach 2022 roku), nie miały wyboru i musiały reagować na rażący wzrost cen energii. Nie była to zmiana i wybór, a także akceptacja warunków umowy, które to najprawdopodobniej stanowiły podstawę celowościową art. 3 pkt 6 Ustawy z dnia 27.10.2022 r, a jaką niewątpliwie miały gospodarstwa domowe.
Na marginesie sygnalizujemy także problem z zawiłością oraz zmianami w krótkim okresie czasu ustaw składających się na Tarczę Solidarnościową w odniesieniu do Wspólnot Mieszkaniowych. Dotyczy to głównie składania oświadczeń odbiorców uprawnionych, które początkowo ogłaszane były w mediach jako obligatoryjne dla Wspólnot Mieszkaniowych. Szerokie grono zarządców składało przedmiotowe oświadczenie, działając w błędzie polegającym na przekonaniu, opartym także na szerokim przekazie medialnym, iż złożenie oświadczenia jest jedyną formą zapewnienia wspólnocie ceny maksymalnej. Wskazać należy, że na podstawie przepisów Ustawy wspólnoty mieszkaniowe zostały zaliczone do kategorii odbiorcy uprawnionego w dwojaki sposób –
jako odbiorca uprawnionego w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 października 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach służących ochronie odbiorców energii elektrycznej w 2023 roku w związku z sytuacją na rynku energii elektrycznej (Dz. U. poz. 2127), w przypadku gdy zużywa energię elektryczną powyżej maksymalnych limitów zużycia energii elektrycznej określonych w art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 2, art. 5 ust. 1, art. 6 ust. 1 oraz z uwzględnieniem art. 11 tej ustawy (art. 2 pkt 2 lit. a Ustawy) oraz jako podmiot będący wspólnotami mieszkaniowymi, o których mowa w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2021 r. poz. 1048), albo spółdzielniami mieszkaniowymi, o których mowa w ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1208 oraz z 2022 r. poz. 1561), w zakresie, w jakim nie są odbiorcą uprawnionym, o którym mowa w lit. a, i zużywają energię elektryczną na potrzeby podstawowej działalności (art. 2 pkt 2 lit e. tir. 29 Ustawy). Cena maksymalna jest stosowana w rozliczeniach z odbiorcą uprawnionym, o którym mowa w art. 2 pkt 2 lit. b-f, jeżeli złoży on podmiotowi uprawnionemu oświadczenie, o którym mowa w art. 5 ust. 1 (art. 3 ust. 5 Ustawy). Skoro
a contrario obowiązek złożenia oświadczenia miał dotyczyć wyłącznie zakresu zużycia prądu na potrzeby „podstawowej działalności”, to zwrócić należy także uwagę na niedostosowanie wzoru oświadczenia odbiorcy uprawnionego.
Jako Stowarzyszenie, zasięgnęliśmy porad prawników specjalizujących się w prawie związanym z energetyką i także oni potwierdzili uzasadnienie i zrozumienie przyczyn, dla których wielu zarządców składało przedmiotowe oświadczenia w błędnym przekonaniu.
W tym stanie rzeczy zwracamy się o podjęcie działań zmierzających do doprowadzenia regulacji Ustawy do celu, w jakim została przyjęta, w tym wydania pisemnego stanowiska w przedmiocie interpretacji art. 3 ust. 6 Ustawy w odniesieniu do wspólnot mieszkaniowych oraz w przedmiocie zasadności i konieczności stosowania wobec wspólnot mieszkaniowych maksymalnych cen energii elektrycznej wynikających z Ustawy. Wyrażamy również nadzieję na podjęcie działań mających na celu usystematyzowanie na poziomie ustawowym statusu wspólnot mieszkaniowych jako odbiorców uprawnionych,
a także jednoznaczne określenie zakresu obowiązku wspólnot mieszkaniowych dotyczącego składania oświadczeń odbiorcy uprawnionego oraz treści tego oświadczenia, w sposób, który wyeliminuje panującą obecnie niepewność co do kwalifikacji odbiorcy uprawnionego
w odniesieniu celów, na które zużywany jest prąd.

Polskie Stowarzyszenie Zarządców Nieruchomości w Warszawie jest organizacją non-profit a wszelkie wygospodarowane fundusze przeznaczone są na realizację celów statutowych.
Projekt i wdrożenie: dlugolecka.com